The NeverEnding Story

Poppenspelers, acteurs zonder poppen, enkel poppen, een schaduwdoek- en spel; The Neverending Story neemt het publiek mee op een wervelende reis door Fantasia en de echte wereld.

Een interessante visuele reis voor kinderen en volwassenen met een beetje fantasie

De muziektheatervoorstelling vertelt het verhaal van Basje Boeckx, een fantasievol kind die op school erg gepest wordt. Ze steelt het boek ‘Het oneindige verhaal’ en verstopt zich op de zolder van de school. Daarin leest ze over de avonturen van de jonge held Atréjoe, die het rijk Fantasia moet redden van het oprukkende ‘Niets’. De werelden van Basje en Atréjoe vallen steeds meer samen tot ze in het verhaal terechtkomt. Ze redt de kleine keizerin en daarmee krijgt ze grote macht. Kan ze wel met die verantwoordelijkheid omgaan? En welke rol speelt de geluksdraak Foechoer in het verhaal?

Vrijwel alle spelers hebben meerdere rollen, in gave en afwisselende grootse kostuums

Het verhaal wordt op een leuke manier geïntroduceerd met spelers op rijdende decorstukken, die zich in de echte wereld bevinden. Dit pakt gelijk de aandacht. De manier waarop Basje zich tijdens het lezen op de zijkant van het toneel bevindt is mooi verweven met de gebeurtenissen in Fantasie. Basje Boeckx wordt gespeeld door Mirthe Klieverik, en die doet dit heel erg goed; net als Sacha Muller die Atréjoe speelt. Barend van Daal is een uiterst grappige, goede acteur die meerdere rollen met verve op zich neemt. Vrijwel alle spelers hebben meerdere rollen, in gave en afwisselende grootse kostuums. Ook wisselen zij af met het eigen spel en het werken met de poppen. Soms mag de timing iets beter maar er wordt fijn, luchtig en goed gespeeld. De muziek is even wennen en soms wat hard, maar wel erg passend en gaaf erbij betrokken. De humor is fantastisch en het geheel voelt luchtig aan.

Het decor ziet er in de eerste instantie niet erg spannend of mooi uit. Het orkest bevindt zich zichtbaar op het toneel aan beide kanten en de grijze, half opstaande decorplaten bevinden zich in het midden met erachter een hangend wit doek. Tijdens de voorstelling blijkt hoe multifunctioneel het decor is, al blijft het niet mooi. In de tweede akte wordt er eindelijk meer kleur ingezet, wat zeer welkom ontvangen wordt. De aandacht wordt gelegd op de poppen, het spel, de muziek en het lichtgebruik, wat zeker geen foute keuze is. Het witte achterdoek wordt ingezet als schaduwspel en projectiedoek. Het schaduwspel is humoristisch bedoeld en daardoor niet erg netjes of subtiel gedaan. Sowieso ligt er een grote komische nadruk met moderne toevoegingen, grapjes die enkel volwassenen snappen, goede komische timing van de acteurs, met name van de 2 ‘oudjes’, een soort van trollenstel. Er zijn een aantal prachtige momenten van visuele traktaties in de voorstelling, zoals de scene met de spin in blacklight en hoe mooi de geluksdraak is vormgegeven. De poppen zijn ontzettend mooi gemaakt en door de afwisseling van spelers, poppen, kostuums, muziek, licht en het schaduwdoek is het een visuele traktatie.

Voor volwassenen of hen die snel afgeleid zijn waren de decorwisselingen wel storend. De technici vallen erg op en halen je vaak uit het verhaal. Ook liep het niet altijd even soepel en mag er meer subtiliteit in; er moet een overtuigende keuze gemaakt worden voor het rechtop en overduidelijk aflopen van technici en spelers of een mooie subtiele keuze met voorzichtig aflopen, het meer verstoppen van decorverplaatsingen en medewerkers, bijvoorbeeld handschoentjes aan de stokken van de poppen en zwarte kapjes om de hoofden van de poppenspelers achter het decor te verbloemen. Dit is tot nu toe nog niet in balans.

The NeverEnding Story is een mooi visueel plaatje en ontzettend leuk om met de familie te komen kijken

Het script bevat vrij veel plotselinge momenten en gaat hier en daar te snel. Wel is het een pakkend, uiteindelijk afgerond verhaal en met de vele gebeurtenissen is het publiek echt mee op reis door het rijk. Ook wordt er duidelijk rekening gehouden met het concept van de familievoorstelling; Kinderen blijven geboeid, lijken het hier en daar best wel spannend te vinden maar ook erg grappig.

The NeverEnding Story is een mooi visueel plaatje en ontzettend leuk om met de familie te komen kijken. Het Filiaal Theatermakers gaat ermee op reis door verschillende Nederlandse theaters en speelt tot en met 1 april 2024. Meer informatie via hetfiliaal.nl

Door Annemarijn Clement

Foto’s: Sanne Peper