Little Women
Voor degenen die bekend zijn met Little Women, maar ook bedoeld voor hen die het verhaal niet kennen en in een heerlijk intiem, emotioneel, vreugdevol verhaal willen verdwijnen, is Little Woman de must see kleine musical van het jaar.
Little Women is een fantastisch waardevolle traktatie
Het verhaal gaat over de totaal verschillende vier zusjes March en hun reis van meisjes naar jonge vrouwen aan het einde van de 19e eeuw. De stoere, ambitieuze Jo (Michelle van de Ven) wilt ontzettend graag schrijfster worden en nieuwe verhalen vertellen in een tijd waarin dat nog niet normaal was en jonge meisjes weinig kansen kregen. Ze vertelt het verhaal van haar familie en haar strijd om een moderne, volwassen vrouw te zijn die haar eigen bootjes dopt, zonder een man. Ze kan niet zonder haar zusjes: de romantische Meg (Natalie Bommelé-Salek), zachtaardige Beth (Lisanne Veeneman, jonge en temperamentvolle Amy (Sem Gerritsma) die ieder hun eigen weg gaan en ontdekken wie ze zijn en wat ze willen terwijl hun vader in de burgeroorlog vecht. Samen met hun jeugdvriend Laurie (Job Greuter), zijn grootvader Mr. Laurence, en zijn tutor Mr. Brooke (Sander Volders), moeder Marmee van de zusjes (Celine Purcell), tante March (Anne-Mieke Ruyten) en professor Bhaer (Jonathan Demoor) is het een musical die je vervoert naar andere tijden, een reis van emoties, blijdschap en verdriet.
De typecasting is fantastisch, iedere speler past zijn rol alsof het speciaal voor hem of haar geschreven is
Het decor is eenvoudig, maar wordt intensief gebruikt en past bij de speelsheid van het stuk. Het zijn een soort loopplanken op verschillende hoogtes die niet afleiden en op diverse manieren worden ingezet. Daar tussen in zit het kamerorkest, 5 jonge meiden, geheel gepast gekleed in de stijl van de voorstelling. Zij worden op verschillende momenten prachtig betrokken bij de voorstelling en maken er daardoor ook deel van uit. De hele speelruimte wordt gebruikt, van de coulissen tot aan de loopbruggen boven het toneel en de trap van de zaal. De spelers bevinden zich voornamelijk op het podium, zelfs als zij niet spelen zijn zij veelal zichtbaar en zitten ze op stoelen achter op het podium. Enkel bij de (snel)verkledingen en benodigde rekwisieten die ook multifunctioneel zijn wordt er gebruik gemaakt van de coulissen. Het lichtplan mag hier en daar wat meer afwisseling bevatten; de voornamelijk blauwe kleur is op sommige momenten gepast maar na een tijdje wordt er naar ander kleurgebruik en variatie verlangd. De spot is daarentegen zeer welkom en goed ingezet. De kostuums en kap- en grime zijn ontzettend mooi gedaan en passend bij de voorstelling. De choreografie is vreugdevol en klein maar fijn.
De typecasting is fantastisch, iedere speler past zijn rol alsof het speciaal voor hem of haar geschreven is. Er zit zeer veelbelovend nieuw talent in en ook de bekendere namen stellen niet teleur. De zusjes zijn ontzettend goed op elkaar ingespeeld en hebben een heel mooie wisselwerking met elkaar. Ook de zichtbare ontwikkeling van speelse meiden naar ietwat serieuzere jonge vrouwen is een mooi proces. De karakters komen echt tot uiting en kunnen niet beter worden vertolkt.
De chemie is goed en er zit een fijne speelsheid en ontwikkeling in. Het verhaal komt enigszins traag op gang, maar dat lijkt wel nodig te zijn om de verschillende karakters mooi tot uiting te laten komen en de intensiteit langzamer op te bouwen.
Deze musical bevat zo veel emoties en intimiteit dat het moeilijk is los te laten en dat er een einde aan moet komen
De liedjes zijn afwisselend en prachtig gezongen, met name het duet tussen Beth en Jo in de tweede akte waarbij het publiek zichtbaar geëmotioneerd raakt. Die scene is sowieso onvergetelijk neergezet en gespeeld. Lisanne Veeneman is een fenomenale Beth. Ook de solo van Professor Bhaer (Jonathan Demoor) maakt veel indruk, en de heerlijke speelsheid, komische timing en goede stemcontrole van Job Greuter. Anne-Mieke Ruyten is een komische en sterke actrice die haar dubbelrol goed doorheeft. Michelle van de Ven zingt veruit de meeste liedjes en heel soms mist ze een noot of is het zo hoog dat het bijna onverstaanbaar is, al is haar stemcontrole en spel verder erg goed. Jonathan Demoor heeft in de eerste akte heel kleine rol, wat erg jammer is na zijn verschijning in de tweede akte: het publiek had meer van hem willen zien en horen. Eigenlijk geldt dat voor eenieder op het podium. Duurde de voorstelling maar langer, hadden we maar meer liedjes mogen horen, nog meer mogen lachen en huilen. Deze musical bevat zo veel emoties en intimiteit dat het moeilijk is los te laten en dat er een einde aan moet komen.
Little Women speelt nog tot en met 7 januari in het DeLaMar West en er zijn nog maar enkele kaarten beschikbaar. Ga!
Meer informatie & tickets vind je op www.paperkite.nl.
Door Annemarijn Clement
Foto’s: Annemarijn Clement