Murder on the Orient Express

Een detective die zich afspeelt op een trein in de jaren ’30, met interessante karakters, een gaaf decor en een soms ietwat langzaam verhaal; Murder on the Orient Express is een avondje prima vermaak.

Een detective als geen ander

Op een winteravond stapt de bekende detective Hercule Poirot aan boord van de Oriënt Express. Net na middennacht komt de trein plotseling tot stilstand door een hevige sneeuwstorm. En de volgende ochtend is er één passagier dood. Alle reizigers lijken een alibi te hebben. Maar wie spreekt de waarheid, als niets is wat het lijkt? Opgesloten in de trein, met de moordenaar in hun midden, een trein vol opmerkelijke verdachten en een alibi voor elk van hen, vertrouwen de passagiers op detective Hercule Poirot om dit mysterie op te lossen. De spanning loopt hoog op. Lukt het hem om de moordenaar te ontmaskeren voor deze weer toeslaat?

Remko Vrijdag als Poirot is werkelijk fenomenaal

Remko Vrijdag als Poirot is werkelijk fenomenaal; fantastisch spel, het goed volgehouden Franse accent, mooie gezichtsuitdrukkingen en goede timing maken van hem een feest om naar te kijken. Hier en daar werden vergissingen of vergeten woorden en zinnen uit het script goed door hem opgelost. Lone van Roosendaal als Weduwe was ook opvallend goed; hysterisch, goede komische noten en timing en snel en overtuigend spel. De rest van de cast is wisselend in sterkte en dat is helaas een verrassing, gezien de bekende namen. Sommigen hadden een accent bij hun personage en die werd af en toe vergeten. Net als dat er op enkele momenten merkbare vergissingen in tekst werden gemaakt en dit zichtbaar opgelost moest worden. Kleine Daisy wordt goed gespeeld met een continue serieuze uitdrukking op het gezicht, wat een lastige rol kan zijn.

De eerste paar scenes voelen ietwat stroef aan. Het verhaal start langzaam op en hier en daar worden er wat cues, timing en chemie tussen de spelers gemist. Door de introductie van de personages aan het begin kan dat worden vergeven, al haalt dat de spanning vanaf de eerste minuut weg. Het geheel voelt als gefragmenteerd, afwachtend spel en er is geen vloeiend, lopend verhaal in de eerste akte. Gelukkig worden veel kleine dingetjes in de 2e akte goed opgepakt; het verhaal gaat lopen, het spel wordt overtuigender, de snelheid komt erin en de spelers gaan echt ‘samen’ spelen. Toch mist de spanning tijdens het grootste deel van het stuk; een klein goed uitgevoerd schrikmoment, goede geluidseffecten en de onderzoekende rol van Poirot houden het nog enigszins spannend maar het gebrek aan spanning in het algemeen is een gemiste kans. Enkel tijdens de bekendmaking van Poirot voel je die spanning enigszins.

Een interessante voorstelling die de jaren 30’en detective liefhebber niet graag wilt missen

De kostuums en het toneelbeeld zijn fantastisch. Kleine slimmigheidjes zoals rijdende wielen, een treinfluitje met rook erin, een inventief bewegend decor, boeiend kleurgebruik en heel goed uitgevoerde decorwisselingen. De muziek en geluidseffecten zijn passend en herkenbaar en maken van het luisteren een feestje. Een gave toevoeging aan het stuk is het betrekken van het publiek bij het einde, en dat Poirot zich tussen de toeschouwers bevind. Een slim en onmisbaar deel van de voorstelling. Het is enkel zaak dat vanaf nu ook publiek vanaf het balkon kan zien wat er gebeurt in de zaal, anders gaat voor hen het effect ervan verloren.

Murder on the Orient Express is een interessante voorstelling die de jaren 30’en detective liefhebber niet graag wilt missen. Er is zoveel potentie: als de kleine vergissingen worden opgelost zou het een feestje zijn om naar te kijken.

Murder on the Orient Express is nog tot en met 24 maart 2024 te zien in de Nederlandse theaters. Meer informatie & tickets via www.repentertainment.nl

Door Annemarijn Clement

Foto’s: Annemarijn Clement