Speed The Plow
Met Speed The Plow, een stuk van 1988 van David Mamet, brengt Mémoire Perdue een nieuw pareltje naar Vlaanderen. Het stuk speelde 279 keer op Broadway met niemand minder dan Madonna in de rol van Karen. Ron Silver, die de rol van Charlie Fox speelde, won een Tony award voor deze prestatie. Dit stuk is pure kwaliteit en heeft daar niets van ingeboet in deze versie van het jonge gezelschap van Nick Delafontaine en Aaron Wade.
Adembenemend
Charlie Fox heeft een oud scenario uit het archief gehaald en aan filmster Tom Bruise laten bezorgen. Tot zijn grote verbazing staat de acteur enkele dagen later aan zijn deur met het bericht dat hij de film ziet zitten. Charlie rept zich naar zijn baas Bob Gould om de toestemming te vragen deze film te producen. Bob is evenzeer in de wolken en maakt een afspraak met de grote baas om alles te regelen. Maar dan komt Karen op de proppen. Als knappe, naïeve interim secretaresse weet ze de hormonen van beide heren op hol te jagen. Bobby wedt €500 dat hij die jonge foef in zijn bed zal weten te krijgen. Met een excuus nodigt hij haar ’s avonds bij hem thuis uit. Na die nacht zal zijn leven echter niet meer hetzelfde zijn…
Het trio dat hier staat te spelen heeft duidelijk heel hard gewerkt en een zeer groot vertrouwen in elkaar
Twee eenvoudige decoropstellingen, wat slimme lichtstanden en een romantisch muziekje, meer heeft dit stuk van regisseur Nick Delafontaine niet gekregen als omkadering. We mogen gerust zeggen dat met de prestaties van Emelien Raats, Wim Danckaert en Hans Ligtvoet, dit stuk nog zou werken in een kartonnen doos met een eenzaam lichtpeertje. Wim en Hans hebben samen een even mooie chemie als Bobby en Charlie na hun meer dan 20 jaar vriendschap. Hun ritmische dialogen vormen een adembenemend begin van akte 1 en komen gelukkig nog regelmatig terug. Een ijzersterke prestatie die de toeschouwers aan hun lippen doet hangen. Wanneer Emelien als een heel naïeve Karen zich tussen beide heren komt wringen, verandert dat prachtige ritme helemaal. Een duidelijke spanning vormt zich niet alleen op de scène, maar ook bij het publiek. Deze spanning komt helemaal tot ontlading in deel 2 en toont hoe juist Karen neergezet is. Het trio dat hier staat te spelen heeft duidelijk heel hard gewerkt en een zeer groot vertrouwen in elkaar. Prachtig werk!
Na Skylight is dit de tweede vertaling die Hans maakt voor Mémoire Perdue. Deze keer is het geen pure poëzie, maar puur ritme, een minstens evenwaardige vertaling t.o.v. het originele werk. Nick Delafontaine bevestigt als een regisseur die het uiterste uit zijn acteurs kan halen. Het niveauverschil tussen oude rotten Wim en Hans en groentje Emelien is op de scène nergens te bespeuren.
Wie iets dieper kijkt, heeft op het einde heel wat stof tot discussie
Speed The Plow is een satirisch stuk. Vol humor en cynisme. Vol met dubbele bodems die eigenlijk (plaatsvervangende) schaamte moeten opwerpen. Het publiek dat komt om smakelijk te lachen, kan dat gerust doen, maar wie iets dieper kijkt, heeft op het einde heel wat stof tot discussie. Wie gebruikte wie? Wie had het juist? Waar ligt de waarheid? Jullie verzinnen er vast nog meer wanneer jullie zijn gaan kijken want dat verdient dit stuk en deze productie zeer zeker!
Speed The Plow speelt nog tot en met 28 september in Theater Het Klokhuis te Antwerpen. Tickets en info op www.memoireperdue.be.
Door Patrick Defort
Foto’s: Goele Bormans